Vaak verwacht je dat een product anders smaakt wanneer je weet dat het vega(n) is. Maar merk je dat ook wanneer je het blind proeft?
Wederom waren de uitslagen verrassend!
In mijn vorige test-blog liet ik mijn vriend vijf productsoorten proeven. Iedere keer schotelde ik hem een “normale” en een vegan optie voor. Zonder te weten welke dierlijk en welke plantaardig was beoordeelde hij de producten.
Dit keer deden we eigenlijk exact hetzelfde, maar dan met vijf andere, nieuwe productsoorten. Wederom waren de uitslagen verrassend!
We trapten af met drinkyoghurt met de smaak rood fruit. Ik kocht de variant van Alpro en het huismerk van de Albert Heijn.
- De vegan variant: Lekker zoet, smaakt naar fristi. Dit zou de gewone variant kunnen zijn. 7.0
- De niet-vegan variant: Heel weeïg van smaak, te zoet voor mij. Maar ik denk nu wel dat dit de gewone variant is. 6.0
Mijn vriend twijfelde eerst nog over welke variant vegan was, maar nadat hij de “gewone” variant geproefd had, wist hij dat de eerste optie plantaardig was. Leuk om te horen dat hij deze alsnog lekkerder vond.
We gingen door met Griekse witte kaas; ook wel feta genoemd. De plantaardige variant kocht ik van Violife.
- De vegan variant: Deze is heel nat en kleverig. Het zijn niet echt brokjes, zoals normale feta. En het smaakt eerder naar geitenkaas dan naar feta. Niet mijn ding, ik hou totaal niet van geitenkaas. 5.0
- De niet-vegan variant: Dit is gewoon feta, zoals ik het ken. Gewoon wel lekker. 7.0
Dit was een duidelijk oordeel. Zelf had ik de Violife witte kaas ook nog nooit op. Ik proefde hem en moet zeggen; ik vind hem lekker. Maar het is inderdaad net geitenkaas. De smeuïge textuur, romige smaak en zelfs de nasmaak deed mij meteen aan geitenkaas denken.
Naar de uitslag van de volgende producttest was ik heel benieuwd. Op het menu: kipkorn. Mora heeft, in samenwerking met de Vegetarische Slager een vegan kipkorn ontwikkeld. Die vergeleken wij met de normale kipkorn van Mora.
- De vegan variant: Dit ziet eruit als een normale kipkorn. Heel krokant, smaakt gewoon naar kip. Dit is de normale. 8.0
- De niet-vegan variant: Oke, dit ziet er ook uit als een normale kipkorn. Smaakt echt herzelfde als die daarnet. Deze is misschien iets malser dan die andere. Dit is dan misschien toch de normale. 8.0
Dit was echt verrassend. De kipkorns zagen er exact hetzelfde uit en ook de smaak was bijna identiek. Mijn vriend vond ze even lekker en denkt het verschil niet te proeven wanneer hij ze los van elkaar eet.
Bij die kipkorn eet je natuurlijk mayonaise! Tijd voor de volgende test. De plantaardige mayonaise is Remia.
- De vegan variant: Een beetje lichter van kleur dan normaal. Heel romig, zacht en smaakvol. Een hele normale mayonaise. 8.0
- De niet-vegan variant: Wat zuur en een beetje klonterig. Niet zo lekker. Ik verwacht dat dit de vegan variant is? Maar het zou ook de normale kunnen zijn… 6.0
De vegan mayonaise van Remia eet ik zelf erg graag. De eerste keer toen ik hem at kon ik gewoon niet geloven dat de mayonaise zo romig en echt smaakte (en dat zonder ei!). Nu weet ik dus dat ik maar één soort in huis hoef te halen.
Last but not least: Magnum classic ijsjes. Een betere afsluiter hadden we niet kunnen hebben. Een romig ijsje van Magnum. Ik kocht de classic variant (per ongeluk de mini’s) en de nieuwe vegan classic.
- De vegan variant: Heel lekker. Het ziet eruit en smaakt zoals ik Magnum ijsjes ken. Romig, met zwarte vanille stipjes en knapperige chocolade. 9.0
- De niet-vegan variant: Ook heel lekker. Deze is een stukje kleiner, jammer (haha). Ik proef niet echt verschil. Het ijs smaakt wel een beetje anders; deze smaak komt me iets bekender voor, dus dan denk ik dat dit de normale is. 9.0
Dat heeft Magnum goed gedaan zeg. Een hele lekkere vegan variant, die absoluut niet onder doet voor de normale Classic. Geef hem vooral een kans, ook wanneer je normaal niet vegan eet.
alle 
Eenmaal daar koos ik vooraf brood met witte bonenhummus met truffelolie en paddenstoelenpoeder. Als hoofdgerechtjes nam ik summer springrolls met gegrilde paksoi, ananas, kokos en spicy pindasaus en in zoutkorst gebakken knoselderij met bospaddenstoelen, kropsla, paddenstoelenpoeder en walnoot.
Ze introduceren twee hartige varianten en een zoete variant. Alle varianten zijn 100% plantaardig.
In New York kocht ik al vegan schoenen van Vans, waar ik heel blij mee ben, maar wanneer ik meer wil weten over hoe duurzaam dit bedrijf is, kan ik er helaas weinig over vinden. Kortom ik ga hier de komende week verder in duiken!
Ik las de Linda meiden en toen viel mijn oog (offcourse) op een pagina met een giga vegan burger van The Vegan Junkfoodbar. In de rubriek favorites werd deze getoond; vergezeld door de boodschap dat er inmiddels al zo’n 120 000 vegans in Nederland zijn. Niet alleen maakt het me blij dat plantaardig eten steeds zichtbaarder wordt, maar vooral ook dat er steeds meer mensen zijn die veganistisch eten een kans geven!