isabelwiddershoven

Alweer de vierde editie van mijn online eetdagboek. Wederom een werkdag en dus een dag waarop ik bewust met voeding bezig ben. Doordeweeks eet ik het liefst gezond, sport ik graag, drink ik (bijna) geen alcohol en eet ik op vaste momenten. 

In de weekenden laat ik alles wat losser, eet ik vaker buiten de deur en snack ik meer tussendoor. Ik houd ook zeker van een wijntje en/of biertje in het weekend. De volgende keer zal ik, voor de verandering, een eetdagboek in het weekend bijhouden!

Voor nu dus een doordeweekse dag, die verliep als volgt:

6.45 uur: opstaan en sporten.

Dit klinkt easy peasy, maar dat was het zeker niet. Het vroege opstaan (op een vrije ochtend) was denk ik zwaarder dan het sporten zelf. Ik rol uit bed en neem direct een groot glas water en kopje koffie. Die dronk ik uit mijn lievelingsmokje, welke ik kreeg van mijn moeder. “Kopje koffie” staat er in het Limburgs.  De sportkleding had ik de avond ervoor al paraat gelegd (dat is vaak mijn stok achter de deur). Ik haast me naar de sportschool en sport een uur.

8.45 uur: ontbijten.

Voor het sporten at ik niks en nu merk ik dat ik wel toe ben aan ontbijt. Ik was van plan om havermout te maken, maar heb meer trek in iets om op te kauwen.

En dus maak ik een cracker met Kips leverworst en appelstroop (love deze combinatie), twee rijstwafels met pindakaas en banaan (love deze combinatie deel 2) en ik at er los wat fruit bij. Deze pindakaas kocht ik bij de Albert Heijn, hij is hoger in eiwit dan “normale” pindakaas. Er is namelijk pea (erwt) protein aan toegevoegd. De pindakaas smaakt daardoor wel wat minder lekker (vind ik).

11.00 uur: snack.

Ik heb wat opgeruimd in huis en werkte een recept (van deze vegan lasagne) uit. Tussendoor dronk ik water en snackte ik een handje ongezouten noten. Vol gezonde vetten, vullend en er zitten eiwitten in. Kun je nog wat tips gebruiken voor eiwitrijke snacks? Eerder schreef ik er een blogje over. Lees hem hier. 

13.30 uur: lunch.

Een inspiratieloze en ietwat haastige lunch; een pot Go On Alpro. De hele pot bevat zo’n 280 kcal en 24 gram eiwitten. Een prima voedingswaarde als je het mij vraagt. Simpel en licht, maar lekkere lunch. Ik vertrek richting mijn werk.

17.00 uur: avondeten. 

Hoewel ik op werk mag dineren besluit ik toch vaak zelf mijn eten mee te nemen. Er zijn meerdere gerechten die ik er kan eten, maar na een aantal keer hetzelfde is wat variatie toch wel prettig. Daarbij had ik nog restjes van de sushi-bowl die we gisteren aten, zie hier het recept van de bowl. Ik eet een salade van edamme boontjes, sushi-rijst, mango, tomaat, komkommer, bosui en sesamzaadjes met een dressing van rijstazijn en sojasaus. Tussendoor drink ik bruisend water, thee en eet ik nog een nectarine en wat ongezouten noten.

23.00 uur: naar bed.

Moe en voldaan duik ik mijn bed in. Op naar de volgende dag.

Wil je meer eetdagboekjes lezen? Eetdagboek I, eetdagboek II en eetdagboek III staan al langer op mijn blog. 

Vaak denken mensen dat ik urenlang in de winkel sta om etiketten te bekijken; zijn de producten wel vegan? In de praktijk valt dat reuze mee. In deze blog deel ik mijn tips voor het vinden van vegan producten in de supermarkt.

Voorbereiding. Ten eerste helpt het mij om thuis al een boodschappenlijstje te maken. Op die manier loop ik in de winkel in ieder geval naar de juiste schappen en heb ik handvaten voor het zoeken van producten. Wanneer je kiest voor een digitaal lijstje kun je deze ook maken in de app van de winkel waar je heengaat (bijvoorbeeld Albert Heijn). Je zou dan zelfs al digitaal het etiket kunnen bekijken of op de site kunnen zoeken op veganistisch.

Logo’s. Producenten en winkels maken het ons steeds makkelijker: vega/vegan logo’s, het groene V’tje, veganistisch, 100% vegan, cruelty-free, VG; geregeld zie je deze logo’s op producten. Super handig natuurlijk. Je pakt een pak rijstwafels en er staat op dat ze vegan zijn, je hoeft het etiket verder niet eens meer te bekijken. Toch zitten er wat adertjes onder het gras. Ten eerste zijn er heel veel soorten logo’s die kenbaar maken dat een product vegan is. Er is een officieel Europees/Nederlands vegan logo en een wereldwijd vegan logo, maar daarnaast maken bedrijven vaak nog een eigen logo.

Het Europees Vegan-keurmerk.

Het wereldwijde vegan-logo

Zo ontstaat ook meteen de tweede verwarring: vega of vegan? Je ziet ergens een groen vinkje staan, maar waar staat dat vinkje nou voor? Ook zie je benamingen als plantaardig, 100% natuurlijk, biologisch, puur of natuurlijk ingrediënten. In deze gevallen is het raadzaam de ingrediënten lijst te bekijken. Wanneer iets biologisch of natuurlijk is, hoeft het nog niet plantaardig te zijn.

Er zijn bedrijven die ervoor kiezen, ook wanneer een product vegan is, aan te geven dat iets vega is. Albert kent bijvoorbeeld een lichtgroene en een donkergroene V. Wanneer een product vega is, maar wel iets dierlijks bevat staat er (geheel terecht) een lichtgroen logo op. Je kijkt wellicht niet verder dan het vega logo en laat het om die reden dus liggen. Maar nu komt het addertje; Albert Heijn zet er ook een groen logo op wanneer een product sporen van iets dierlijks kan bevatten. Ikzelf eet die producten wel gewoon. Dit aangezien ik geen allergie heb, maar ervoor kies iets niet te eten. De kans dat er sporen inzitten is nihil, voor mij geen reden om een product uit te sluiten. In het kort; vegan is automatisch ook altijd vega, maar vega is natuurlijk niet altijd 100% vegan. Oftewel ik raad aan juist de vega producten wel te checken, een deel daarvan kun je als vegan namelijk gewoon wel eten.

Hierbij een voorbeeld: deze havervlokken zijn vegan, ze bestaan enkel uit havervlokken. Toch staat er geen donkergroen vegan logo op. Het lichtgroene vega logo staat erop omdat het product sporen van melk kan bevatten. 

Ten derde zorgen de logo’s ervoor dat men bij andere producten, zonder logo, gaat denken dat het dus niet vegan is. Neem bijvoorbeeld een blik kikkererwten, een zak diepvriesfruit of simpelweg een stronk broccoli. Geloof het of niet; lang niet iedereen weet dat dit sowieso plantaardige producten zijn. Dit geldt trouwens ook voor niet-huismerken/b-merken. Vaak is er geen budget voor een kleurrijk etiket met logo’s. Ook hiervan een voorbeeld:

Allergenen. Het lijkt me knap vervelend om een allergie te hebben. Ik geef zelf ook vaak aan dat ik ervoor kies om plantaardig te eten, maar dat ik in principe nergens ziek van word. Toch lift ik mee op al die nuttige allergeeninformatie. In Nederland zijn er 14 wettelijke allergenen vastgesteld, namelijk:

• glutenbevattende granen
• lupine
• melk, inclusief lactose
• mosterd
• noten zoals amandelen, hazelnoten, walnoten, cashewnoten, pecannoten, paranoten, pistachenoten en macadamianoten
• pinda
• schaaldieren
• selderij
• sesamzaad
• soja
• sulfiet (in hoeveelheden van > 10 mg/kg)
• vis
• weekdieren

Wanneer deze allergenen in een product voorkomen moet dit nadrukkelijk (in hoofdletters, vet of cursief gedrukt) tussen de ingrediënten (een ingrediëntendeclaratie is ook verplicht) vermeld staan. Ook afgeleide stoffen van deze allergenen moeten vermeld staan. Voor mij maakt dit het scannen van etiketten een stuk makkelijker. Een voorbeeld:

Zoals ik al aangaf ben ik nergens allergisch voor en dus eet/drink ik wel producten waarop staat dat ze sporen van (bijvoorbeeld melk) kunnen bevatten. De producten worden in dat geval vaak geproduceerd in een bedrijf waar ook producten bestaande uit melk geproduceerd worden. Het zit er dus niet daadwerkelijk in, maar het bedrijf dekt zichzelf graag in en dus wordt er gekozen voor een vermelding.

Het (ontbreken van een) etiket. Dan zijn er nog producten zonder etiket. Neem bijvoorbeeld verse producten, zoals groenten en fruit. Het product is niet voorverpakt en “puur”. Een appel is een appel, daar zit verder niks bij. Het spreekt voor zich dat een ei het allergeen EI bevat. Evenals een doppinda het allergeen PINDA bevat. Kortom; gebruik je gezonde verstand. In een bloemkool zit niks dierlijks. Ik moest laatst een beetje lachen toen ik op het etiket van de bloemkoolrijst een Vegan-logo zag staan. Natuurlijk is het vegan, het is bloemkool.. Vegan eten wordt gehyped en dus komt er ook een stuk marketing bij kijken. Neem het allemaal niet te letterlijk.

Weet de plek. Tegenwoordig zijn vegan producten op alle plekken in de winkel te vinden. Enerzijds liggen producten in een apart vegan-schap, alles in dat schap is vegan. Anderzijds kiezen winkeliers ervoor om de producten te blenden met de “gewone” variant. In dat geval liggen de vleesvervangers, vegan kaas en plantaardige spreads tussen de dierlijke varianten. Voordeel; mensen die er niet persé naar op zoek zijn kiezen wellicht sneller voor een plantaardige optie, nadeel; als vegan ben je soms wat langer aan het zoeken en scannen. Inmiddels heb je van bijna ieder product wel een vegan variant. Mijn tip zou zijn om dus eerst naar het schap te lopen waar het type product normaal gesproken ligt. Bijvoorbeeld soep. Kijk dan of er een een vegan variant tussen staat. Of slagroom, kaas, filet American, yoghurt, melk, gebak, ijsjes; voor al deze producten zijn er plantaardige alternatieven.

Boodschappen doen hoeft echt niet ingewikkeld te zijn. Ik denk dat veel mensen al heel veel plantaardige producten kopen, zonder dat ze het überhaupt doorhebben. Kijk voor de grap eens naar je eigen boodschappen; je zult versteld staan.