Welkom in 2020! Hoewel dit jaar niet al te spetterend begon; ik lag met griep op bed en sliep letterlijk het nieuwe jaar in, heb ik zin in een nieuw jaar.
Ik ben helemaal niet van de goede voornemens en bedoel deze titel dan ook een tikkeltje cynisch. Wil je iets veranderen kun je dat namelijk op ieder moment in je leven doen, dat is mijn overtuiging.
Achteraf gezien nogal een groot en weinig concreet voornemen.
Wel helpt het om je toekomstplannen uit te spreken of ze op te schrijven. Zo schreef ik vorig jaar een blog over ‘mijn goede voornemens’. Daarin kondigde ik aan eigenlijk maar één goed voornemen te hebben: ‘ Minder twijfelen. Minder onzeker zijn bij het maken van keuzes. De kracht die ik haal uit het maken van keuzes, zoals het beginnen met plantaardig eten, is groot. Het geeft me energie en maakt me gelukkig.’
Achteraf gezien nogal een groot en weinig concreet voornemen. Hoe ga ik dat dan doen? En hoe ga ik achteraf na of het me gelukt is? Vroeger (enkele jaren geleden) had ik een hekel aan de zogeheten SMART doelen, maar zie nu wel in dat er een logica achter zit. Want is me dit gelukt? Ik heb een nieuwe woonplek, andere baan, dingen gedaan die ik nooit eerder deed en heb mezelf ontwikkeld op veel verschillende vlakken. Kortom; ik maakte wel degelijk keuzes.
Toch voelde ik me de afgelopen weken niet heel gelukkig. Er kwam veel op me af, ik was vaak ziek en ging twijfelen aan mijn eigen kunnen. Ook twijfelde ik aan keuzes die ik maakte, doelen welke ik gesteld had en de wijze waarop ik mijn leven invul.
Mijn creatieve brein begon weer te dansen.
Ik kwam mezelf tegen, leek het wel. Ik had veel verdriet om het verleden en zag de toekomst voor het eerst niet als een uitdaging. Niet als een grasveld waarin ik zelf mijn pad kon bepalen, maar als bewandeld modderig pad in een verlaten bos. Wie ben ik en waar wil ik heen? Een totale stop op mijn creativiteit, een futloos gevoel en bovendien donkere wolken in mijn hoofd.
Bang voor de toekomst; zo wil ik niet leven. En dus gaf ik mezelf de tijd om verdrietig te zijn. Zonder te zoeken naar oplossingen en verklaringen. Ik liet het zware gevoel toe en langzaamaan, terwijl het buiten regende, begon de zon weer een beetje te schijnen. De donkere wolken in mijn hoofd werden verdreven door de warme zon.
Mijn creatieve brein begon weer te dansen. Ik zag mogelijkheden in plaats van beperkingen en kreeg mijn zelfvertrouwen terug. En daardoor kon het jaar voor mij niet mooier beginnen. New year, same me.